Επικίνδυνη η ασπιρίνη ως μέτρο πρόληψης κατά των καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Διατροφή και τρόπος ζωής, οι μόνοι σύμμαχοι μας.

Οι ανανεωμένες οδηγίες της Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολογίας (AHA) και του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας (ACC) που εκδόθηκαν την περασμένη Κυριακή στη Νέα Ορλεάνη της Αμερικής, βάζουν επίσημα ένα τέλος στην αλόγιστη χορήγηση ασπιρίνης για προληπτικούς λόγους. Μόνο ένας υγιεινός τρόπος ζωής εξασφαλίζει τον κύριο τρόπο πρόληψης κατά της εμφάνισης αθηρωτικής καρδιαγγειακής νόσου, καρδιακής ανεπάρκειας και κολπικής μαρμαρυγής καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής, τονίζουν οι ειδικοί.

Οι καινούργιες συστάσεις ανατρέπουν τις έως τώρα οδηγίες που υιοθετούσαν την καθημερινή λήψη μικρών δόσεων ασπιρίνης, για την πρόληψη καρδιαγγειακών προβλημάτων σε ενήλικες άνω των 50 ετών. Η επιτροπή των επιστημόνων συμφώνησε ότι για τους ηλικιωμένους που ανήκουν σε ομάδα χαμηλού κινδύνου και δεν έχουν ιστορικό καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου, ο κίνδυνος γαστρεντερικής αιμορραγίας ξεπερνά κάθε όφελος που μπορεί να αφορά στην καρδιά.

“Οι ειδικοί οφείλουν να είναι πολύ προσεκτικοί. Η χορήγηση ασπιρίνης θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στα άτομα που ανήκουν στις ομάδες πολύ υψηλού κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις και έχουν πολύ χαμηλό κίνδυνο αιμορραγίας”, δήλωσε ο Dr. Roger Blumenthal, ένας από τους επικεφαλής ιατρούς της επιτροπής των επιστημόνων.

Χρειαζόμαστε αρκετά λιγότερες πρωτεΐνες στη διατροφή μας από όσες πιστεύουμε…

Η βασική λειτουργία των πρωτεϊνών στον ανθρώπινο οργανισμό είναι κυρίως η ανάπτυξη του σώματος (αμελητέα στους ενήλικες), η αποκατάσταση τραυματισμών και η αντικατάσταση των φθαρμένων κυττάρων. Ο άνθρωπος τις χρειάζεται στη διατροφή του για να του παρέχουν τα απαραίτητα αμινοξέα, τα οποία δεν παράγει μόνος του και είναι αναγκαία για τη διατήρηση των μυών, των οστών, του δέρματος και μιας σειράς ορμονών και ενζύμων.

Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν πάνω από 10.000 διαφορετικές πρωτεΐνες. Όλες όμως κατασκευάζονται από 22 αμινοξέα (κάποιοι υποστηρίζουν 20). Από τα 22 αμινοξέα που χρησιμοποιεί το σώμα τα 9 (κάποιοι αναφέρουν τα 8) δεν τα παράγει ο οργανισμός μας και πρέπει να τα πάρουμε από τις τροφές. Αυτά ονομάζονται απαραίτητα αμινοξέα. Τα υπόλοιπα 13 (ή 14) ονομάζονται μη απαραίτητα όχι γιατί δεν είναι αναγκαία, αλλά γιατί μπορεί να τα παράγει το ίδιο το σώμα.

Σύμφωνα με τις επίσημες οδηγίες ένας μέσος υγιής ενήλικας, ο οποίος κάνει σχετικά καθιστική ζωή, μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του σε απαραίτητα αμινοξέα όταν η ημερήσια πρόσληψη πρωτεϊνών δεν είναι λιγότερη από το 10% των συνολικών θερμίδων που καταναλώνει μέσα σε μια μέρα. Για εκείνους που προτιμούν να υπολογίζουν με γραμμάρια, συστήνεται η κατανάλωση 0,75γρ. πρωτεΐνης για κάθε ένα κιλό σωματικού βάρους.

Η ηλιοθεραπεία αυξάνει το προσδόκιμο ζωής

 Για να ξεκινήσουμε σωστά και να είμαστε σαφείς, όταν λέμε ηλιοθεραπεία εννοούμε την υγιή σχέση με τον ήλιο. Μία ελεγχόμενη έκθεση του δέρματος μας και σε καμία περίπτωση την υπερέκθεση, η οποία οδηγεί  σε ηλιακά εγκαύματα.

 Η ίδια η ελληνική λέξη «ηλιοθεραπεία» μας οδηγεί σε ένα πρώτο συμπέρασμα ότι η σχέση μας με τον ήλιο είναι θεραπευτική. Πέρα από την ετυμολογία της λέξης, ποιός δεν έχει νιώσει την όμορφη αίσθηση του ήλιου στο σώμα και την ψυχολογία του, μια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη ημέρα; Ποιος διαφωνεί ότι ο ήλιος μας φτιάχνει τη διάθεση;

Αρκετές ασθένειες από τον 19^ο αιώνα, όπως η ραχίτιδα, αντιμετωπίζονταν από τους γιατρούς της εποχής με σωστή διατροφή και έκθεση στον ήλιο χωρίς να γνωρίζουν ακόμα τον ακριβή μηχανισμό.

Το 1903 ο γιατρός Νιλς Φίνσεν βραβεύθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την πρωτοποριακή του μέθοδο να θεραπεύει τη φυματίωση με το φως του ήλιου, βασισμένος στη θεωρία της φωτοθεραπείας.

Περνώντας κι άλλο τα χρόνια οι επιστήμονες μελέτησαν και απέδειξαν ότι ο ήλιος όντως έχει μετρήσιμες θεραπευτικές ιδιότητες για το ανθρώπινο σώμα.

Υπάρχει πρόσφατη μελέτη που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα άτομα που αποφεύγουν την έκθεση στον ήλιο ζουν από 0,6 – 2,1 χρόνια λιγότερο. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι η αποφυγή έκθεσης στον ήλιο είναι το ίδιο επικίνδυνη με το κάπνισμα. Γυναίκες που δεν κάπνιζαν και απέφευγαν τον ήλιο είχαν